اصل تطابق در حسابداری چیست؟

اصل تطابق در حسابداری تعهدی

اصل تطابق از مهم ترین اصول حسابداری تعهدی به شمار می رود. در یک واحد اقتصادی تمام مخارج یا هزینه ها تجزیه و تحلیل می شوند تا بتوانیم ارتباطی که میان درآمد و هزینه ها وجود دارد را شناسایی کنیم. به زبان ساده می توان گفت که این اصل، بر مبنای شناخت و اندازه گیری میزان سود در حسابداری متمرکز است و با حسابداری نقدی مغایر است. زیرا در حسابداری نقدی، درآمد زمانی ثبت می شود که مبلغ مورد نظر دریافت شده باشد.

اما در حسابداری تعهدی، درآمد زمانی به ثبت می رسد که مزایا و مخاطرات کالا از فروشنده به خریدار منتقل شده و زمان دریافت مبلغ آن اهمیتی ندارد. همچنین بر مبنای این اصل تمام هزینه ها در یک دوره مالی از درآمدهای همان دوره کم می شود و می توان محاسبه سود را در یک دوره مالی به طور منطقی تر انجام داد. راجع به این موضوع یک مثال برای شما می زنیم. پیش پرداخت اجاره در ابتدا به عنوان دارایی به ثبت می رسد. اما زمانی که این هزینه تحقق پیدا کرد ( طی شدن زمان اجاره ) به حساب هزینه منظور خواهیم کرد.

حالت های مختلف در شناسایی هزینه

ارتباط علت و معلولی

پس از آنکه با اصل تطابق در حسابداری آشنا شدیم نوبت به این می رسد که حالت های مختلف در شناسایی هزینه را بررسی کنیم. یکی از ایده آل ترین حالت ها، رابطه مستقیم علت و معلولی میان هزینه و درآمد است. به این معنا که وقوع هزینه و درآمد به طور همزمان انجام شود. به طور مثال هزینه هایی مانند کمیسیون و فروش، بهای تمام شده کالای فروش رفته، حمل و نقل و … از این هزینه ها محسوب می شوند. اگر تمایل دارید اطلاعات بیشتری راجع به بهای تمام شده کالای تولید شده یا فروش رفته کسب کنید به مطالب قبلی وب سایت مراجعه کنید.

مثال

برای آنکه ارتباط مستقیم علت و معلولی را به خوبی درک کنید یک مثال واضح برای شما می زنیم. فرض کنید یک شرکت فروش محصولات خود را از طریق نمایندگی های سطح کشور انجام می دهد و به نماینده ها متعهد شده که 15% را به عنوان کارمزد به آن ها پرداخت کند. پرداخت کارمزد 1 ام هر ماه انجام می شود. اکنون اگر یک نماینده مبلغ 300 میلیون ریال فروش داشته باشد شرکت موظف است در 1 ام ماه مبلغ 45 میلیون ریال را به عنوان کارمزد پرداخت کند و بر مبنای اصل تطابق در حسابداری، این مبلغ را به عنوان هزینه در صورت سود و زیان شناسایی و به عنوان بدهی در ترازنامه همان ماه شناسایی کند.

تخصیص منطقی هزینه‌ ها

در بخش قبل اشاره ای به رابطه مستقیم علت و معلولی میان هزینه و درآمد داشتیم. اما تمام هزینه ها دارای رابطه علت و معلولی با یکدیگر نیستند. نمونه این هزینه ها شامل هزینه استهلاک، تسهیلات بلندمدت و … است که به منظور کسب درآمد در آینده انجام می شوند. این موارد بر اساس زمان و به روش منطقی میان دوره های مالی سرشکن می شوند.

مثال

بدون شک تمام کارخانجات تولیدی، از ماشین آلات و تجهیزات استفاده می کنند. تجهیزات که جزو دارایی های ثابت مشهود طبقه بندی می شوند دارای هزینه استهلاک هستند. اگر عمر مفید یک دستگاه 20 سال باشد باید ارزش کل آن را بر 20 سال تقسیم کرد و هر ساله مبلغی را به عنوان هزینه استهلاک در صورت سود و زیان شناسایی کرد. به طور مثال ارزش یک دستگاه 600 میلیون ریال است که اگر این مبلغ را بر 20 سال تقسیم کنیم عدد 30 بدست می آید. عدد 30 میلیون ریال باید هر سال در صورت سود و زیان به عنوان هزینه استهلاک به ثبت برسد.

شناخت بلادرنگ هزینه ‌ها

برخی از هزینه ها فاقد منافع آتی هستند و رابط علت و معلولی میان آن ها برقرار نیست. این هزینه ها باید بلافاصله شناسایی شوند و به ثبت برسند. از جمله این هزینه ها می توان به هزینه تبلیغات اشاره کرد که مربوط به واحد اقتصادی سازمان یا کارخانه است